Pyrkon to było najekstremalniejsze przeżycie ever. Tyle ludzi, tak wiele osób podeszło do mnie, więcej niż byłabym w stanie zliczyć, z dobrym słowem, po podpisy, po komiksy, żeby cykać mi foty (turpisty wy ;p!) i w ogóle. Aż miałam coś na kształt poczucia własnej wartości przez jakiś czas 😛 Ktoś określił mnie nawet jako „głos pokolenia”. Czekam aż się wyśpię, żeby przetrawić tę myśl, ale jeśli jest w niej choć trochę prawdy to to pokolenie ma przerąbane 😛
Doświadczyłam na imprezie też jednak niesamowitej zwiechy intelektualnej – niewyspanie, jakiśtam stres + bycie gościem i pracownikiem wystawców jednocześnie. Esktremalny sport. Po swojej prelekcji miałam mieć autografy i nie wiedziałam gdzie, w informatorze znalazłam, że piętro 3 – a to było duże piętro xD Wreszcie ktoś podszedł i mówi, że gdzieś tam jest kolejka do mnie – ekstra, zaprowadził mnie, podpisałam co miałam do podpisania, uznałam, że już nikogo nie ma i pewnie nie będzie, zostawiłam na stole kartkę gdzie jestem na wszelki wypadek i poszłam powrotem na stoisko po tych kilkunastu minutach ;p Tak więc jeśli ktoś mnie po tej 18.00 szukał i nie znalazł – przepraszam szczerze i biję się w cyc, starałam się być znajdowalna i tak wiele osób w ogóle do mnie podeszło, że w ogóle nie podejrzewałam, że mógłby być ktoś jeszcze.
Z innych radosnych wieści: odkryłam, że mój mózg ma tryb wygaszacza ekranu (muszę o tym komiks zrobić), dostałam jakieś jedzenie (w tym: mango, odgrzaną zapiekankę z Tesco, 7daysa, czekoladę z M&Msami, dżem truskawkowy i McSyfa), NAPRAWDĘ mało spałam, poznałam fajnych ludzi i spotkałam kilku starych znajomych, narysowałam mnóstwo ślimaków, pomazałam sobie ulubione spodnie markerem, wydębiłam od pracodawców pierścionek z alienem i nie poszłam z nikim na piwo, bo byłam zbyt zmęczona i zbyt niezmotoryzowana :< Biedaaa.
W każdym razie póki co wygląda na to, że póki nie wywalą mnie z roboty będę jeździć na wszystkie większe polskie konwenty (wee) żeby ciężko pracować na stoiskach (buuu). Ale BĘDĘ!
W każdym razie podsumowując mimo mojego zmęczenia i zwiechy było fantastycznie, dziękuję każdemu kto podszedł do mnie i okazał wsparcie werbalne / spożywcze / finansowe 😉 i oczywiście organizatorom za zaproszenie. U were osom.
To napisała ja,
Ślimok.
Ok, jadę na pyrkon na 3 dni. Plan jest taki, że będę tam mieć kubki , pluszowe ślimaki i komiksy, co z tego wyjdzie to się okaże. Taką rozpiskę paneli ze mną dostałam:
sob 13:00 – Panel – webkomiks – sala Manga i anime/Komiks
sob 17:00 – Komiksy – jak żyć z tym i z tego – sala Manga i anime < moje indywidualne gadanie
sob 19:00 – Panel: Jak się nie pozabijać, tworząc zespołowo? – sala Aula 2
Poza tym będę na stoisku prawdopodobnie w strefie handlowej A. Będą tam też z tego co wiem miecze i biżuteria.
Przepraszam każdego komu teraz nie odpisuję na maile, ale ten konwent już jest bardzo energiożerny choć jeszcze mnie tam nie ma ;p
Dziś się czuję jakbym Wam sen opisywała, ale to nie był sen.
Można powiedzieć, że trauma, ale taka… dobra trauma. Słownik patologii poszerzony 😉
Dostaję pytania czy WTF Hotel mimo wszystko będzie. Będzie, tylko się obsunie w czasoprzestrzeni jak zwykle.
Dostaję też pytania o pracę. No więc praca jest spoko, jeszcze na mnie nie krzyczą i mają ekspres do kawy, czego chcieć więcej?
Jutro zaczynam pracę na etat. Módlcie się za mą duszę.
Ze wszystkich pomysłów jakie miałam na dzisiaj nie chciało mi się rysować żadnego i walnęłam taki mentalny spontan.
Zapowiada się na to, że będę mieć na Pyrkonie też kubki na sprzedaż, weee 😀 Mam nadzieję, że się uda.
Angielski i gramatyka są nawiązaniem do Consueli z Family Guy, gdyby ktoś się nie połapał 😉