Moja kariera pisarki idzie mniej dynamicznie niż bym chciała ;v; A tak poza tym to wyjeżdżam i jeśli nie zaginę w górach to wrócę za jakieś dwa tygodnie, bądźcie grzeczni jak mnie nie będzie.

To prawdziwa historia, świat przedstawiony nadal przedrzeźnia mnie w chorobie ;v; A tak w ogóle to narysowałam ten odcinek na streamie, bo zaczęłam streamować.

Miewam takie zupełnie niesubtelne synchroniczności jungowskie. A może jak już człowiek widzi znaki, to znaki widzą jego i chcą grać mu na nerwach ;v;

Tak czy inaczej, czekając na wyniki onkopakietu, dochodzę do wniosku, że YOLO i że będę bardziej robić co chcę i się nie zastanawiać za bardzo. Mam wobec tego plan zacząć poddawać się jakimś różnym randomowym kreatywnym wybrykom, jakie przyjdą mi na myśl i może w końcu zacznę streamować albo co. Zajmę się czymś bardziej, te sprawy. W końcu, być może, ostatnia szansa, haha *płacz*.

Głębia filozoficznej myśli, że “coś to zawsze coś” wstrząsnęła mną do głębi mej istoty i postanowiłam się nią podzielić.

Poza tym trochę rzeczy będzie z Marianną z koty to zło na stoisku 39

Poza tym szykuje się na Pyrkon, będę na stoisku 68 z Wydawnictwo Graf-ika, tak więc proszę do nas przybułkować Będzie chatkowy merch, a wydawca ma reprinty książek historycznych i są fajne. Będę też mieć okolicznościowe naklejki z ziemniakiem i grzybami. 22 maja wrzuciłam na chatolandia grupa wyparcia dramatyczne story z nimi związane, polecam uwadze ;D

Od zawsze, zawsze i na zawsze.

Nie wiedziałam jakie dać życzenia na dzień matki, więc narysowałam takie z głębi duszy i serca. Mam też taką wenę się podzielić rzeczami o mojej mamie.
Generalnie mamy dobry kontakt, w związku z czym miałyśmy kiedyś rozmowę o moim dzieciństwie. Wyszło wtedy na to, że miały z jej strony różne akcje, co do których była przekonana, że okaleczą mnie one na całe życie, ale miały na mnie zerowy efekt. Z drugiej strony były też takie, które uważała za normalne wychowanie, które okaleczyły mnie na całe życie. Miały też miejsce rzeczy, które odbieram jako wspaniałe, choć nawet nie zwróciła na nie uwagi. Tak więc morał z tego taki, że jako matka (lub ojciec w sumie pewnie też), być może robisz właśnie coś strasznego dziecku i nie wiesz, albo może robisz też coś wspaniałego i też nie wiesz. Okaże się. Powodzenia.
Docelowo jednak chciałam opowiedzieć o jednej z tych wspaniałych rzeczy. No więc wspaniała rzecz nastąpiła po generalnym remoncie w mieszkaniu, reset podłóg, ścian, drzwi, burdel nieziemski. Wszystko jest wszędzie, gruz i nieszczęście. Miałam jakieś 12 lat wtedy i patrzyłam na to wzorkiem jelonka, który patrzy w światła reflektorów w wyświechtanej metaforze. Jak się w ogóle zabrać za takie coś? Jak pokonać potwora chaosu? Jak zacząć? Jaka strategia, jakie cokolwiek? Overwhelm 1000%.
I wówczas matka moja się w to po prostu rzuciła bez żadnego zastanowienia jak jakiś berserk ogarnięcia, zero przemyślenia czegokolwiek, po prostu wzięła pierwszą z brzegu rzecz i odstawiła ją na miejsce, potem kolejną i kolejną. Aktywność tam, gdzie ja weszłam w bezradną bierność sprawiła, że wyszeptałam nabożne “wow”.
I morał z tego taki, że do dziś jest to moja strategia na radzenie sobie z tym, że rzeczy jest za dużo i wszystko jest wszędzie na raz. Podejmuję JAKĄŚ dobrą decyzję, choćby to miało być coś tak banalnego jak starcie okruszków ze stołu. Daje to jakieś drobne poczucie, że może świat się wali, ale choć o mały krok oddaliłam się właśnie od przepaści. I kto wie, może nawet podejmę z rozbiegu jeszcze jakąś dobrą decyzję i może ona pociągnie za sobą kolejne, podobne, i nagle kryzys będzie ogarnięty. Polecam ten styl życia.
Polecam jeszcze bardziej ogarnianie prewencyjne, które sprawi, że uniknięcie masy różnych kryzysów, ale hej, bądźmy realistami 
Podsumowując mój wywód, wszystkiego najlepszego w Dniu Matki 

Zaczęłam robić post przerywany, ale to może być za mało ;v;

Trochę jeszcze wypalenie mnie trzymie i mentalność w remoncie. Powierzam ją Świętemu Remontemu do spraw, które nie mogą się skończyć, choć bardzo byśmy chcieli.