Poza tym niedługo dzień ojca, i można na sklepie kartkę kupić. Jest też jako kubek.
Jak to zamieściłam na fejsie, to dość szybko wyszedł popyt na mój stary wzór.
A potem mnie na chatkowym diskordzie ktoś spytał, czy mam jakąś ofertę dla niepatologicznych rodzin i zrobiło mi się przykro. Najwyraźniej nie mam. No trudno.
Tymczasem nastąpił ciąg dalszy przygody z kupowaniem mojej mamie plecaka (patrz – wpis tu z dnia 27 maja). Przypominam – kupowałyśmy go, ponieważ mama zawsze nosi bardzo ciężką torebkę na jednym ramieniu i dewastuje sobie kręgosłup tym.
Nie wspomniałam w poprzednim wpisie o takim fragmencie rozmowy z nią: wahając się czy kupić plecak powiedziała “czy ja to w ogóle będę nosić?”. Odpowiedziałam jej wtedy “matko, nie kupujemy ci po prostu plecaka. Kupujemy ci szansę. Szansę, byś każdego dnia mogła dokonać wyboru niezachowywania się jak głuptas, co swoje stare kości ma za nic.”
Następnego dnia mama napisała mi, że nosi plecak… na jednym ramieniu.
Małe kroki, rozumiecie. Małe kroki.
Kiedyś krążył po internecie mem z krótką historią taką: była sobie para i ci ludzie mieli córkę kilkuletnią. Poza córką mieli też jakąś absurdalną ilość tatuaży na całym ciele, więc któregoś dnia ich córka spytała “kiedy zaczną pojawiać mi się obrazki?”, bo tak działają geny, nie?
Analogicznie, jako dziecko i nastolatka, miałam absolutne przekonanie, że w końcu zmienię się w moją matkę. Któregoś dnia obudzę się i nagle będę nosić buty na obcasie, torebkę, makijaż na oczy i będę pracować w księgowości. Bo tak działają geny, nie? To po prostu tak jest.
To się nigdy jednak nie stało. Moje buty pozostawały uparcie płaskie. Moje plecaki i męskie listonoszki uparcie nie transformowały się magicznie w damskie torebki. Maskara nie pojawiała się na oczach, a jak przez chwilę popracowałam w księgowości, to wydałam cały komiks inspirowany cierpieniem, które wtedy przeżyłam. Nie rozumiałam co się dzieje. Czemu geny nie działają?
Tymczasem wczoraj widziałam się z mamą. Miała płaskie buty, bo lata noszenia obcasów zdewastowały jej stopy. Dała mi przez chwilę do potrzymania swoją torebkę, ciężką jakby nosiła tam cały dorobek życia. Skomentowałam, że może niech sobie plecak kupi, bo to nie ma śmieszne dla kręgosłupa takie obciążenie i to tylko na jedno ramię. Poszłyśmy więc kupić jej taki sam plecak jak ja mam, jest absurdalnie pakowny. Nie piękny, ale praktyczny.
I jak ją zobaczyłam z tym plecakiem i na płaskich butach zrozumiałam, że nigdy nie zmieniłam się w moją mamę, ale moja mama najwyraźniej zmienia się we mnie. Co za plot twist.
Cierpienie.
Jestem w dość fatalnym stanie, ale myślę, że zdołam tam przywlec swe zwłoki ;v;
– Piszą, że genetycznie wskrzesili direwolfa. Bardzo uroczy jak na nieżywą od 10k lat starożytną bestię. Co więcej, deklaratywnie pracują już nad odtworzeniem wilkowóra tasmańskiego. Podobno ich finalny cel to mamut. Totalnie nic nie może pójść nie tak xD
– Jakby to był film to, by teraz był skip w czasie na to, że dostajesz ulotkę ze zapraszają do real life jurassic park i bardzo ciężko byś westchnął.
– Cóż, spodziewam się, że za 20 lat ktoś może stwierdzić, że jedzie na safari strzelać do mamutów i spróbować pysznego ptaka dodo w orzechach. Wszystko zorganizowane na tropikalnej wyspie xD Ale nie było oporu wobec tego… przecież te wilki są takie urocze xD
– Jak już zrobią wszystkie zagrożone gatunki i jakimś cudem wszystko jeszcze będzie stało, to następny przystanek to te fikcyjne zwierzęta z horrorowych filmów ai, jak ten wielki kot albo cerber z cerberus dance party. W sumie spoko pomysł na jakieś opko czy coś, że ai do zdjęć generuje takiego bydlaka i od razu sekwencje DNAdo niego i możesz se wydrukować na biodrkarce.
– “Mamo chcę cerberusa maksimusa, będę go karmił padliną i wszystko”.
– “Nie, jesteś za młody, możesz dostać najwyżej ptaka dodo”.
– “Łeee, ptaki dodo są dla przedszkolaków. Mamo, ale czy chociaz ten głupi ptak może mieć 3 głowy jak cerberus maksimus, bez trzech głów to się nie liczy, mamo, a Mateusz dostał mamuta na 10 urodziny”…
– “Dobra, Jasiu, niech ci będzie”.
– “A może jeszcze mieć skrzydła jaszczura?”
– “Jasiu, to za dużo. Albo skrzydła, albo głowy”.
– “Ale mamo, będą się ze mnie dzieci w szkole śmiały! I co, może jeszcze nie będzie ziać ogniem z dupy? Bez sensu!”
– “Jasiu, już i tak nie ma kto wyprowadzać na spacer wilka tasmańskiego co dostałeś go na komunię. Ostatnio pogryzł tura sąsiadów.”
– “Mamo, on mi się znudził, dlaczego nie możemy włożyć go do niszczarki DNA? Ty tatę włożyłaś”.
– “O tym nie wolno ci mówić, Jasiu”.
– “Mówiłaś, że tata zasłużył, ale wilk tasmański też zasłużył, mamo czemu taka jesteś?”
– Niestety Jasiu nie dożył by się dowiedzieć…
(Wiem, że z tym direwolfem to nie tak, jak głosiła propaganda, ale podobała mi się ta głupawka, to wrzucam :D)
Ostatnio rysuję króliki do kalendarza i teraz pewnie wszystkie elementy tła będą królikiem. Bardzo mi się podoba mój dizajn tego kubka, tak w sam raz żeby się trafiać w oczy uszami przy piciu 
Byłabym wspaniałym dizajnerem przedmiotów, naprawdę minęłam się z powołaniem.
Ilono, a może można Ci sprawić jakiś prezent na dzień kobiet? Och, dziękuję, że pytasz, można na patronite 😀