Zawsze byłam z fitnessem na bakier. Ewentualnie czasem udawało mi się wyrobić syndrom sztokholmski z siłownią i chodzić, ale nie lubię siłowni i żadne wyrabianie nawyku tu nie działa. Na szczęście chodzenie jest dla mnie neutralne, więc to się udaje.
Kluczem do tego sukcesu życia był dla mnie terror w postaci lekarki robiącej mi tłuszczshaming i opowiadanie mi jak to na pewno mam insulinooporność i tak dalej. I pewnie terapia, bo jak nie uważasz, że zasługujesz na dobre rzeczy, to nie robisz dla siebie dobrych rzeczy. No w każdym razie miałam taki pomysł na siebie, że nie chcę mieć cukrzycy i że może bym tak zrobiła coś z moim drugim stopniem stłuszczonej wątroby. Tak oto zaczęłam chodzić, najpierw 3k kroków dziennie. Jak zaczęłam dociągać do 5k, to uznałam, że jestem gotowa na 10k i zrobiłam i tak już zostało ;D
W mojej wielkiej krokowej podróży zawiodłam cztery razy:
– raz byłam tak strasznie chora, że właściwie zemdlałam
– raz nie wyrobiłam się przed północą, więc brakujące 3k kroków było po północy, i będę obchodzić rocznicę tego dnia jako dzień hańby
– 2 razy dane z zegarka się nie synchronizowały z komórką z jakiegoś powodu, więc wierzyłam danym z zegarka mierzącego kroki i w sumie nie wiem które urządzenie miało rację
a tak poza tym każdy dzień na aplikacji pokaże 10k+ kroków (chyba, że też się w jakiś dzień nie zsynchronizowały dane i nie zauważyłam, ale nie sądzę ;v;).
Finał tego taki, że insulinooporności to nigdy nie miałam, a stłuszczona wątroba stała się odtłuszczona, i to mimo że z dietą to bywa u mnie różnie. Autentycznie patrzę w to USG ostatnie i mam dysonans poznawczy, że coś mi się w życiu udało, no bo jak to 
Oraz 20kg schudłam przez zeszły rok.
Oraz 20kg schudłam przez zeszły rok.Z moich fitnessowych marzeń dalszych to bym chciała na hatha jogę iść, ale to się nie dzieje póki co.
Ale w każdym razie tuptanie, polecam ten styl życia.
Aż ze wzruszenia zrobiłam profil buła fitnessu na fb i @bulafitnessu na instagramie 😀
W te walentynki jest moja i Śmieszka piąta rocznica bycia razem, wow wow. Z tej okazji ciekawostka: wciąż ani razu się nie pokłóciliśmy. Zwykle coś takiego jest interpretowane jako “to pewnie wam nie zależy i prawdopodobnie w ogóle się do siebie nie odzywacie” albo inne “tłumicie to w sobie, a potem konflikt wybuchnie z siłą eksplozji tysiąca słońc”. Rozważałam nasz przypadek, czy my jesteśmy jacyś conflict avoidant czy o co chodzi, ale nie, jesteśmy po prostu tak intensywnie problem solving, że ten biedny problem ginie zanim ma szansę powstać. Śmiesznie. Polecam ten styl życia.
Byłam w Krakowie i było spoko. Tak bardzo spoko, że aż powinnam była jakiegoś travel vloga nakręcić, ale wpadłam na to dopiero w drodze powrotnej do domu 
Tak więc tak.
Tak więc tak.Na rysunku jeszcze tam powinien być bałagan w tle, ale już nie mam czasu go rysować, bo trzeba ponadrabiać zaległosie, haha…