wybaczcie jakość zdjęcia, mamy stare hipsterkie komórki.

Szanowny Panie Marcinie ostatnio zagłębiając się w internet natrafiłam na artykuł o dość interesującym tytule, a mianowicie “Być mężczyzną to być bucem”. Ponieważ w dziedzinie bucerii nie jestem (jeszcze) dokładnie obeznana, to byłabym wdzięczna gdybyś szerzej wytłumaczył to zagadnienie.

Mam do Ciebie jeszcze jedno pytanie, czy kobieta, też może stać się/być bucem? czy zamiast bycia bucem, będzie po prostu zołzą?

Podaje Ci również link do strony, która skłoniła mnie do owych przemyśleń: http://czescjacek.wordpress.com/2010/11/25/byc-mezczyzna-to-byc-bucem/

Będę Ci wdzięczna za odpowiedź,

jednocześnie, jeśli swoimi przemyśleniami chciałbyś podzielić się na szerszym forum, proszę o zachowanie mojej animowości.

Z wyrazami szacunku M

Drogi Bucu !
Czytam od jakiegoś czasu twoje rady i doszłam do wniosku, że mój facet to skondensowanie wszelakiej możliwej bucowatości. Jest zapalonym konsolowcem, który nałogowo grywa w fallołty, łorhamery i inne pieroństwa. Ponadto także lubi furry, wielkocyckowe babki z anime i coca-colę. Ostatnio jeszcze do jego szerokiej puli zainteresowań doszły sesje erpegów.

Generalnie lubi też przemawiać do mojego ciągle wyłączającego się routera – tu cytat : “Routerze, kmiocie pośród urządzeń elektrycznych. Stoi przed tobą Zigur władca mroźnych pustkowi i firmy Algida. Ukoż się przed mą potęgą i rób co do ciebie należy. Jeśli jeszcze raz internet rozłączony będzie. Skończysz jako karma dla mych ogarów ty chędoga kupo złomu.”

A szczytem romantyzmu jest stwierdzenie, że: “Siedzenie bez ciebie obok jest jak granie w RTS’a bez klawiatury – niby się da, ale jest chu*owo”.

Kocham najbardziej na świecie mojego buca, mam podobne zainteresowania jak twoja Kobieta Ślimak, ale czasem myślę, że dla mojego wyjątkowego egzemplarza skondensowanej bucowatości jestem zbyt normalna. Co mam robić?!

Twoja szczerze oddana – Kaja.